www.akwarela.fora.pl

martanna

Zawsze ciekawi mnie, jak to sie dzieje, ze ludzie nagle zaczynaja malowac akwarelami. Co ich do tego sklania. Jak to jest z Wami?

(zastanawiam sie, czy juz nie bylo takiego tematu :D jak tak, to moj wywale, mam ostatnio zaniki pamieci jakies)

Jesli chodzi o mnie, to siegnelam po akwarele... z czystego wyrachowania. Bo doszlam do wniosku, ze da mi ona czystsze, bardziej nasycone i jednolite kolory, ktorych nigdy nie uzyskam kredkami czy sucha pastela, a poza tym bedzie sie nia pracowac duzo szybciej. Wczesniej wykazywalam zerowe zainteresowanie malowaniem, znalam glownie akryle, ktorych nie cierpialam.

Ale to czyste wyrachowanie sie szybko zamienilo w milosc, wpadlam po uszy i teraz nie wyobrazam sobie nie-akwarelkowania :-) Spasowalo mi jakos, no :-)

smallmi

Ja odkryłam akwarele przez przypadek... naoglądałam się prac J. Fałata... Smile

Od ponad roku akwarele są u mnie no.1! Smile

ale od dobrych 10 lat tworzyłam w innych technikach. Przeszłam przez rysunek klasyczny w ołówku, co było wówczas moją wielką miłością Razz

czy grafikę komputerową. Na studiach na malarstwie miałam po dziurki w nosie akryli, olejów i tym podobne, dlatego jak wielce się zdziwiłam, że nie mam już wstrętu do malarstwa... że mogę sięgnąć po farby... znowu... i malować. A akryle i oleje wyrzuciłam do pudła i poszły w kąt szafy... wiem, że z przymusu po nie sięgam, gdy tak jak przez ostatni tydzień malowałam w kwiaty wielką skrzynię. Tylko jak skończę znowu o tych przeklętych farbach zapomnę na dobre parę m-cy he he.
Dzisiaj natomiast nie wyobrażam sobie dnia bez malowania akwarelą. To już obsesja, psychoza... z każdym dniem coraz większa Very Happy

i to co powstaje w mojej głowie musi jak najszybciej narodzić się na papierze... to jak spowiadanie się z własnych wizji Very Happy

Anna Filipińska

Ja nie potrzebowałam po nie sięgać - jakoś same do mnie przyszły, pierwsze od innych technik i już zostały. Pewnej zimy obaliłam się w samym środku miasta tak skutecznie, że złamałam sobie rękę w łokciu, no i potłukłam porządnie to i owo. Nie jestem filigranowa, więc jak 7o kilo upadnie, to potem długo się czuje. Leżałam w domu na wersalce, użalając się nad sobą Crying or Very sad

i nudziłam się jak mops. I wtedy mój małżonek powiedział: - Czekaj, pokażę ci co tu jeden facet wyrabia z farbami. I włączył telewizor na kanale, na ktorym F. Clarke miał swoje lekcje, czy tutoriale.
No, i się zaczęło. Rolling Eyes

Wydało mi się, że tak to i ja potrafię. No, ale z ręką w gipsie i tak nic nie mogłam zdziałać. Jak tylko mi go zdjęli pojechałam z mężem do Łodzi, do sklepu i kupiłam swoje pierwsze farby - Reevesy z pieskiem Smile

(niektóre kolory używam do dziś). Nawet nie wiedziałam, gdzie w moim mieście mogę dostać takie przybory. Teraz już wiem. Chyba nie muszę opowiadać ze szczegółami co to mi wychodziło spod pędzla jak się do malowania wzięłam. Evil or Very Mad

Rzucałam nieraz wszystko i obiecywałam, że nigdy więcej Twisted Evil

, a potem zaczynałam znowu. Uspokoiło się wszystko, gdy spotkałam w internecie was - a więc bodajże w listpadzie zeszłego roku. Od tej pory mam kogo o coś zapytać, poradzić się, ma mnie kto zmobilizować np do pracy nad perspektywą i to jest TO Smile

nibybiel

A wiecie, że ja nie pamiętam .... dawno, dawno temu ... tzn od dzieciństwa malowałam wszystkim co maluje plamą i kolorem - nigdy nie lubiłam rysować ...
... a potem, po bardzo długiej przerwie, jak znów się dorwałam, to też do kolorowej plamy, a lepszej niż akwarelą robić się nie da Smile

masza

A ja tez nie pamietam. Malowalam kiedys tak od przypadku do przypadku. A potem, pare lat temu, odkopalam farbki nie wiem z jakiej okazji, oblozylam sie lekturami - i sie zaczelo. Przypasowaly mi, bo zajmuja malo miejsca, nie brudza, nie smierdza, mozna zabrac do byle torby no i szybko sie maluje. W sam raz na moje wieczorne wolne godziny.

akurpisz

Fałat i wielka pomoc nauczyciela od plastyki... Tak to się zaczęło Wink

yena

Może jestem nawiedzona, ale miałam bardzo piękny sen, który chciałam jakoś uwiecznić i dlatego zaczęłam malować.Miałam stare szkolne akwarele i zaczęłam nimi eksperymentować.Zabawa szybko mi się spodobała, a po jakimś czasie kupiłam sobie lepszy sprzęt:)Niestety moje możliwości techniczne nie pozwoliły mi i nadal nie pozwalają na namalowanie tego co wyśniłam, ale od tego czasu cały czas maluje z krótkimi przerwami.
A akwarelę pokochałam za jej lekkość, subtelność, nieszkodliwość dla zdrowia.Nie wyobrażam sobie wdychania oparów terpentyny i innego shitu ponieważ i tak mam kłopoty ze zdrowiem. Akwarela ma same zalety, zajmuje mało miejsca, a w plener wystarczy mała torba. Smile

Irranea Blathin

a moja historia jest dość dziwna. zawsze rysowałam ołówkiem, a farb się nie tykałam, bo się zraziłam. ale ostatnio w lipcu, na studiach miałam praktyki w formie plenerów. trzeba było wykonać 14 prac w 4 różnych technikach. także skusiłam się na akwarele. w sklepiku u mnie na wydziale zakupiłam akwarele petersburg i papier. i tak jakoś spodobało mi się. mam nadzieję kontynuować fascynację.

Barbara Pingot

mnie ciagnelo od zawsze w rozne takie nietypowe strony, kiedys rysowalam, pozniej znalazlam tę stronę:

[link widoczny dla zalogowanych]

i tak sobie pomyslalam, ze to zbyt trudne dla mnie Smile

jednak nadal mnie ciagnelo, probowalam, wychodzilo takie sobie, rzucalam i znowu probowalam, aż w koncu trafilam na to forum i dzieki radom forumowiczów czasami jestem zadowolona z tego co namaluję Smile

aronov

Joseph Mallord William Turner

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

aleks

Zawsze bardzo lubiłam malować. Kiedy miałam 9- 10 lat w telewizji nadawano taki program o malowaniu akwarelami. Brałam wedy swoje plakatówki i "coś tam tworzyłam ". Potem mi przeszło i przez jakiś czas wogóle nie malowałam, czasem tylko na plastykę albo jakieś konkursy. W kwietniu 2008 roku brałam udział w warsztatach plastycznych dla młodzieży i znowu spodobała mi się ta wspaniała technika.

Asharah

Ja zaczęłam w zasadzie z czystego lenistwa. Jechałam na plener malarski z liceum a że oleje śmierdzą i dużo ważą to kupiłam akwarele. Kolega kiedyś nimi malował i mnie też się spodobało Wink

No i tak od obrony dyplomu wciągnęło mnie to trochę, choć za mało czasu mam by malować tyle ile bym chciała i powinna.
Pozatym spodobała mi się akwarela bo ślicznie płynie co sobię cenię, taka delikatność naturalna w nich tkwi.

Nabiał

Pracowałem jako technolog i co dzień rano rozpisywałem podsychające pisaki.
Na kartce zagęszczały się linie i jak to jest w ludzkiej naturze dopatrywałem się w nich jakichś obrazów, a potem poprawiałem. Typowy rysunek konferencyjny. Dzień po dniu linie się zagęszczały, a rysunek doskonalił, wychodziły czasem ciekawe rzeczy. Wtedy po raz pierwszy pomyślałem, że może mógłbym nauczyć się rysunku... i wtedy przyszło mi do głowy, że właściwie jakby tak pierwszą warstwę akwareli położyć "brudną wodą", a kolejne, korygując obraz wzmacniać, to byłoby coś podobnego, a więc... może ja mógłbym malować? I ten wredny ołówek by nie wyłaził. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że wymyśliłem Amerykę, i że to się nazywa laserunek. Od tego czasu miałem akwarelę w głowie. No a dodatkowe argumenty to koszty, pojemność mieszkania, czystość, zapach, moja astma, no i Wy.

masza

Nabiał - ale cudna historia Smile

Ata

Prawda, że cudna?! Przeczytałam ją rano przy kawie mężowi; jemu też się podobała. Jestem ciekawa Twoich prac...